People of the North

Zo voelen we ons. Helemaal. We reisden naar het noorden van Vietnam met een nachtbus. We kozen bewust niet voor het toeristische Sa pa. Vele reizigers vertelden ons dat het bergdorpje Sa pa een toneelstuk voor toeristen geworden is. De authenticiteit gaat op die manier verloren, de charme is ver te zoeken. Je wordt er voortdurend aangeklampt om dingen te kopen, men loopt er rond in de typische klederdracht om toeristen te plezieren, maar eigenlijk is er nog maar weinig natuurlijks aan. We laten Sa pa dus links liggen, letterlijk, en reizen helemaal noordwaarts richting Ha Giang. (uitgesproken als hazaaaaang. Zagerend spreken is hier helemaal 'in'). We flirtten met de grens van China tijdens onze tocht.

We gunnen onszelf een upgrade van scooter naar moto. Als we dan toch 4 dagen de bergen in trekken, liefst met een steviger vervoersmiddel. We herpakken ons gerief, en met 1 dagrugzak zijn we klaar voor een nieuw avontuur. De eerste uren is het wat zoeken. We rijden met een manuele moto, niet met een automatiek. Het vergooien van vitesses vraagt wat finesse, het starten op een helling ook. Tel daarbij nog enkele regenbuien en je kan je er iets bij voorstellen. Een gezonde dosis lef, voldoende voorzichtigheid, een prima evenwicht en wat doorzettingsvermogen en het kwam allemaal goed.

De 4 dagen zijn moeilijk te beschrijven. We zagen prachtige natuur. Fantastische uitzichten, mooie bergen, schitterende bergdorpjes, warme mensen en zoveel meer. We sliepen in homestays. De eerste was nog behoorlijk toeristisch, goed voorzien op de westerse mens, heerlijk eten en een semi-harde matras. Met dat laatste zijn we erg blij. Semi-hard is een succes, als je weet dat de meeste Vietnamese matrassen aanvoelen als planken. We hadden een gezellige avond met Franse vrienden.

Onze laatste homestay was alweer een hele andere ervaring. Maar daarom niet minder mooi. We kwamen terecht bij Tom, een Vietnamese man met zijn gezin. We waren de enige logées, en werden voor een avond deel van het gezin. We weten niet zo heel goed wat we precies aten, maar kip, eend en 'beef' hebben we begrepen. Van welk dier die beef dan was is ons een raadsel, net als de groenten, die door zoonlief als 'vegetabels' werden omschreven. Euh, bedankt. Zover waren we ook al mee :). Ondertussen werd een waterfles bovengehaald, in combinatie met 'dreupelglaasjes'. Een eigen gemaakt drankje werd door oma en Tom vlotjes binnengegoten, en ook de gasten konden er niet aan ontsnappen. Speciaal, laten we het zo omschrijven. Ons bord werd door de vrouwen voortdurend aangevuld met vanalles en nog wat, en na een fijne avond vielen we als een blok in slaap. En laat die semi nu maar vallen in de omschrijving van de matras.

Voor beiden lieten de bergdorpjes die we doorkruisten een grote indruk op ons na. Vrouwen en kinderen hard aan het werk op het land en in de keuken. Bezig op de rijstvelden, met de maïs of met de koeien. Ze droegen enorme hoeveelheden grassen, rijst of maïs in manden op hun rug, en dat voor vele kilometers. Je zag kinderen van 3-4 jaar helemaal alleen kilometers ver van huis. Aan het spelen, wandelen of werken. Vaak zag je ook groepjes kinderen, ver of dichtbij het dorpje. De jongste vaak jonger dan een jaar, de oudste niet ouder dan 8. Ze zijn het gewoon, ze zorgen voor elkaar. Ze speelden en ravotten, hadden plezier en vrijheid. Nee, het is geen leven zoals dat van onze kinderen. Maar over beter of slechter, daar hou ik me ver buiten. Het leek er in elk geval erg veilig, in een samenleving van iedereen kent iedereen, weinig verkeer en eenvoudig leven. Kan dat bij ons nog gezegd worden? Het was er vakantie, maar het gebrek aan een gemeenschappelijke taal maakte het moeilijk om gesprekjes aan te knopen. Wat had ik graag geweten wat er in de kinderen hun hoofd omging. Of in dat van de vrouwen.

En de mannen? Die zaten samen, rookten wat opium of tabak en deden af en toe een hoogstnodig karwei. De resultaten van die opium zagen we gedurende onze tocht regelmatig. Helemaal stoned op de weg, te voet of met de brommer, het was er geen uitzondering.

Op dag 2 gebeurde waar iedereen me nog zo hard voor waarschuwde. Ik haperde met mijn been tegen de uitlaat van de moto, met een serieuze brandwonde als gevolg. Dom dom dom. Gelukkig konden we doen van eerst water, de rest komt later, en hadden we direct heel wat helpende handen rondom ons. Er werden planten op gelegd, brandwonden getoond en vergeleken en medelevende blikken gestuurd. T valt allemaal nog wel mee.

We genoten, 4 prachtige dagen, met een fantastische omgeving, een nieuwe cultuur en milder klimaat. Wat zijn onze batterijen weer vol!

Nadien maakten we de oversteek naar Noord-Thailand. Ook daar bleek dat het noorden helemaal ons ding is. Chiang Mai is rustiger dan eender welke andere Aziatische stad die we bezochten. Minder verkeer, geen getoeter, milder klimaat, vriendelijke mensen, gezellige sfeer. We genoten van rondsnuffelen op de night market, ik liet er een kleedje maken en het verzamelde eelt van mijn voeten halen.

We gingen elke dag naar het klimgebied, waar Jason tijdens het voorklimmen iets langs zijn hand zag passeren om dan iets op zijn helm te voelen... Toen het ding de grond bereikte bleek het om een slang van een halve meter te gaan. Blij dat er nog medeklimmers in de buurt waren en nog blijer dat de slang meteen het woud introk was ik mss nog meer geschrokken dan Jason, die rustig verder klom. Het zorgde bij mij voor een verhoogde waakzaamheid, en elk gaatje waar mijn hand in moest werd eerst uitgebreid geïnspecteerd. Dat elke route daardoor veel meer inspanningen kostte kon me niet zoveel schelen. Met veel spierpijn als gevolg. Gelukkig zijn er nog de Thaïse massages in tijden van nood.

We bezochten het regenwoud, watervallen, natuur, de oude stad en sliepen in een prachtige hostel met zachte! matrassen. We aten lekker lokaal, en proefden ook eens van de luxe van een mojito en westers eten. We kwamen in aanraking met de politie, en zonder rijbewijs of paspoort op weg zijn met een scooter zorgt ook hier voor een boete ;).

Chiang Mai, Noord-Thailand en Noord-Vietnam: u was fantastisch. We maken ons stilletjes aan klaar voor een volgende stap. Binnen enkele dagen laten we Azië achter ons en vliegen we naar Australië.